Peter Kantelberg en Wil Schackmann's Kinderkolonie in GrensGeluiden van 6 november
Beluister hier de uitzending
Beeldend kunstenaar Peter Kantelberg is artist in residence in het gastatelier bij het Zundertse van Gogh huis. Op zondagmiddag 6 november wordt de expo met vervaardigde werken geopend; De Kinderkolonie, tot een werkzaam leven opgeleid: de wezenopvang in Veenhuizen (1824-1859) is het nieuwe boek van schrijver/onderzoeker Wil Schackmann, over de wezen van de bedelaarskolonie in Veenhuizen; Norbert de Vries publiceert elke week een beschouwing over een woord op de site van Cubra; Hein van Kemenade bespreekt de roman Bloed krijg je er nooit meer uit van Philip Snijder
Presentatie: Jan Frijters & René Oomen
Peter Kantelberg; artist in residence in het Zundert van van Gogh
In Zundert, naast de kosterswoning uit de tijd van Van Gogh, staat een nieuw gastatelier. Dit atelier wordt steeds voor een periode beschikbaar gesteld aan een kunstenaar, uit binnen- of buitenland, die ‘in de voetsporen van Van Gogh’ treedt en daardoor geïnspireerd op deze locatie werk maakt. De kunstenaars logeren in de kosterswoning. Momenteel verblijft Peter Kantelberg (1947) daar. Op zondagmiddag 6 november volgt in het van Gogh Huis de opening van een expositie met in het atelier vervaardigd werk.
het gastatelier in Zundert
Rebecca Nelemans schrijft over het werk van Peter Kantelberg: Bij het betreden van het atelier van Peter Kantelberg valt direct op dat hij alleen bij daglicht werkt. Op een sombere januaridag is het haast donker als je binnenkomt. Maar als je ogen wennen aan dit licht, zie je in de grijsheid ineens het heldere groen van de linoleumvloer, de oranjebruine tint van de oude stoel of de levertint van een ladekast. Zelfs de groene kleur die achter de afbladderende witte verf op de muur tevoorschijn komt, zorgt ervoor dat de schilderijen en schetsen van Kantelberg op een heel natuurlijke wijze op hun plaats zijn.
Peter Kantelberg geeft GrensGeluiden's Jan Frijters uitleg (foto's: René Oomen)
Want de Bredase kunstenaar bouwt zijn werken met die zachte, vermengde kleuren van oker, roest, terra, mint- of mosgroen, modderbruin of zalmroze op. Door een combinatie van olieverf en bijenwas, maakt hij schilderijen waarvan de huid zo zacht is dat je die aan moet raken. Maar vooral de kleuren – hoe ingetogen ook – zingen de kijker tegemoet. Soms doen ze dat in vettige vlakken van grijs naar feloranje verlopend, dan weer transparant in verschillende kleurlagen over elkaar heen gezet. Daarbinnen vecht de voorstelling met de transparantie. Het platte vlak wint het altijd. www.vangoghhuis.com/
De Kinderkolonie van Wil Schackmann
In 1824 arriveren de eerste ‘weezen, vondelingen en verlaten kinderen’ in het kinderetablissement Veenhuizen. Hier moeten ’s lands meest kansarme kinderen worden opgevoed tot nijvere landarbeiders. Er wonen er uiteindelijk in totaal zo’n 8600; steeds met z’n tachtigen op zalen van elk 4,7 bij 30 meter
Binnenplaats 2e gesticht en de terugkeer van Johannes vd Bosch tijdens theatervoorstelling Het Pauperparadijs afgelopen zomer (foto's: René Oomen) De voorstelling gaat in de zomer van 2017 in reprise. Info & ticketverkoop: http://hetpauperparadijs.nl/
Het ‘landbouwend weeshuis’ is een initiatief van Johannes van den Bosch en de Maatschappij van Weldadigheid. Met veldwerk en fabrieksarbeid zullen de kinderen hun onderhoud en onderwijs bekostigen. Een waterdicht plan – althans, in theorie. De werkelijkheid pakt anders uit: gemeenten zijn er niet happig op hun wezen naar Veenhuizen te sturen; armoede, ziekte en sterfte grijpen om zich heen en de kosten rijzen de pan uit. In 1859 wordt het kindergesticht overgenomen door het rijk en uiteindelijk omgevormd tot de beruchte strafinrichting.
de schrijver
In De Kinderkolonie beschrijft Wil Schackmann (1951) de wezen, hun opzieners en de bestuurders. Op basis van uitgebreid onderzoek in het rijke Kolonie-archief wekt hij deze bijzondere geschiedenis tot leven. Schackmann schreef eerder twee boeken over de kolonieen: De Poefkolonie en De Bedelaarskolonie. www.schackmann.nl/
en zijn boek
Boekbespreking: Bloed krijg je er nooit meer uit van Philip Snijder
Een vijftigjarige man gaat op zoek naar zijn tien jaar jongere, enige zus. En dat terwijl hij toch weet waar zij zich bevindt: in het mortuarium van een ziekenhuis. De vorige avond is ze met spoed opgenomen. Tevergeefs. De dag na haar plotselinge dood doolt hij urenlang door haar huis, alleen, zoals hij dat tegelijkertijd doet in zijn herinneringen – aan haar, en aan zijn eigen zelfzuchtige afzijdigheid bij haar ondergang.
Ondertussen staat zijn eerste boek op punt van uitkomen: een onthullende roman over zijn kindertijd en zijn familie in een achterbuurt. 'Bloed krijg je er nooit meer uit' prikkelt en schrijnt zoals het treurigstemmende leven van zijn zus schuurt, tot het ongemak oplost in een bevrijdende lach. Tijdelijk.
De woorden van Norbert de Vries
Norbert de Vries (1948) is lezer, vrijschutter, platonisch minnaar van de Goolse geit (met een zweempje Mestreechter geis), taalliefhebber en opschrijver. Op de site van Cubra (Cultureel Brabant) publiceert hij elke week een beschouwing over een woord. Jan Frijters zoekt hem op. www.cubra.nl/auteurs/norbertdevries/woordvdweek.htm